بسم الله الرحمن الرحیم

هواپیما برای پرواز ، باید سوخت کافی داشته باشد تا با این سوخت حرکت کند و به سرعت از زمین دور شده و به آسمان بلند شود و بالا رود .

انسان برای پرواز در آسمان وجودش ، با سوخت و آتش ناملایمات زندگی ، شعله می گیرد و از زمین تن بلند می شود و به عوالم وجودش وارد می شود و اوج می گیرد . 

اوج پرواز تو در لازمانی و لامکانی وجودت است و وجود تو نه زمان می شناسد و نه مکان . همین که پا به خانه ی وجودت گذاشتی ؛ یک " لااله الّالله " به اخلاص تو را تا عرش پرواز می دهد .

همین که تو به قصد سفر به مشهد مقدس در هواپیما نشستی ؛ دقایقی بعد وقتی از بالا زمین را نگاه می کنی ؛ زمین را کوچک می بینی و این کوچک دیدن زمین به این معنی است که تو از زمین دور شدی و بالا رفتی و بعد از ساعتی پرواز ، به مقصد می رسی و خود را در مشهد می بینی .  همین که تو به قصد سفر به آسمان وجودت در هواپیمای جانت نشستی ؛ لحظاتی بعد از اوج گرفتن ، به عوالم برتر وجودت وارد می شوی و از آن جایگاه ، ارض وجودت را کوچک می بینی و به ادراک وجودت می رسی و ......... خود را در ملکوت حاضر می بینی .